Archiwum

Wołąsewicza

 

www.wolasewicz.com

piotr@wolasewicz.com

 

Inne publikacje i artykuły związane z naszymi rodzinami

 

 

 

Jan Ciechowicz , Rody rycerskie Wielkiego Księstwa Litewskiego ,Tom V S-Ż , Rzeszów 2001

 

s. 398-400

 

WOŁOSEWICZ vel WOŁOSOWICZ (Valasevičius) herbu LIS

 

Pierwsze archiwalne wzmianki o tym rodzie pochodzą z XIV wieku. W jednej ze swych polskojęzycznych hramot, czyli przywilejów, z 20 lutego 1383 roku książę Witold pisał :

„ My, wieliki kniasz Vitowd, dali jesmi sludze swemu Wołoszowi seliszcze na imie Woloska, a dworziscza na rzecze Kalusze, Pesecz, y Kamienna Kucza w ziemi Podolskiey, w wolosczi Bakotskiei.A zapissaliszmi jemu na thoi seliscza sto kop poluhrosskow ruskiej liczbi. A koli bichom hotili teij seliscza w Wolosza odniathi, ili komu prziswolili bichom wikupiti, thedi imajem libo sami zaplatiti jemu za ti seliscza, alibo toth,komu przizwoliliesmo,perweij sto kop dati poluhroskow ruskiej liczbi toz odniati

( Russkaja Istoriczeskaja  Biblioteka, t.XV, s.6)

Od XVI stulecia  informacje o dziejach Wołosewiczów są wyjątkowo liczne.

Bojarzyn piński Michno Wołosewicz wspomniany jest w 1524 roku w jednym z przywilejów podpisanych przez królową Bonę

(AWAK, t XXIV, s.30 )

W listopadzie 1529 roku księgi magistratu Wilna wymieniają Jana Wołosewicza, księdza w Kraśnym Siole (AWAK, t .XXV, s.7)

W 1589 roku w brzeskich księgach grodzkich zapisano rolnika, mieszkańca wsi Hanki Harasyma Wołosewicza (AWAK, t .VI, s.36)

Marcjan Wołosewicz był przed rokiem 1695 przełożonym klasztoru krońskiego (AWAK, t .XI , s.265)

Eliasz Wołosowicz/Włosowicz był kapłanem unickim we wsi Bezka na Chełmszczyźnie w roku 1737 (AWAK, t .XXVII, s.236)

W latach 1764-1798 parochem kościoła unickiego we wsi Łysica był ks. Ignacy Wołosewicz

Ksiądz unicki Łukasz Wołosewicz w latach 1775-80 był proboszczem w miasteczku Mikołajew  na ziemi nowogródzkiej.

Ignacy Włosiewicz/Wołosewicz był regentem ziemi wołkowyskiej  około roku 1795.

Jerzy Wołąsewicz był, majstrem „strony polskiej” cechu szewców wileńskich w roku 1797 .

Wywód familii urodzonego Wołosewicza herbu Lis 1819 r. stwierdzał że: „familia urodzonych Wołosewiczów jest dawna y starożytna w Królestwie Polskim y prorogatywami szlacheckimi zaszczycona oraz dobrze krajowi oyczystemu i tronom panujących monarchów wiernością dla nich zasłużona, tudzież męstwem dzieł rycerskich na wielu woynach wsławiona” (CPAHL , f.391, z 1, nr 1061, s.150 )

Inny Wywód familii urodzonych Wołosewiczów  herbu Lis  z roku 1832 podawał że:„familia urodzonych Wołosewiczów od najdawniejszych czasów w Xsięstwie Litewskim zamieszkała, szczyciła się zawsze prerogatywami stanowi szlacheckiemu właściwemi i używała herbu LIS.Z teyj familii pochodzą Dawid Salomonowicz Wołosewicz ,protoplasta niniejszego wywodu ,w nagrodę znakomitych zasług , a mianowicie męstwa okazanego w czasie wojny inflanckiej, miał sobie nadane od Zygmunta III, króla polskieg, dobra ziemne Rekoszajcie zwane, w ziemi żmudzkiej sytuowane ”Sukcesorem tych dóbr w 1631r  został Bohdan Benedykt Wołosewicz, a później jego syn Faustyn i wnukowie Stanisław i Jan. Syn tego ostatniego Jerzy miał dwóch potomków : Józefa i Antoniego  (CPAHL, f.391,z 1 ,nr 1029 , s.7-9)

Julian Wołosewicz ukończył w 1817 roku jezuicką Akademię Połocką składając egzaminy z filozofii katolickiej i nauk ścisłych.

(CPAHL, f.721, z 1, nr 1082, s.29)

27 listopada 1819 roku horoldia wileńska potwierdziła szlachecką rodowitość Dominika Teodora Wołłosewicza, herbu Lis szlachcica z powiatu wileńskiego (CPAHL, f.391, z 1 ,nr 919, s.83)

Antoni Wołosewicz, syn Wincentego, po ukończeniu nauk w gimnazjum wileńskim w 1823 r. wstąpił na uniwersytet, gdzie uczył się rysunków ,malarstwa ,rzeźby i muzyki .W 1827 otrzymał dyplom ukończenia studiów. (CPAHL, f.721, z 1, nr 834, s.44)

Po 1863 r za polityczną nieprawomyślność został zwolniony ze służby zamieszkały w powiecie rosieńskim w guberni kowieńskiej „sekretarz kolleżeński Wiktoryn syn Atoniego Wołosewicza. Ma majątek Rakotajcie. (CPAHL, f.378, o, nr 181, s.25)

 

 

s.403

WOŁYNCEWICZ (Volincevičius) herbu Lubicz

 

Zamieszkiwali w powiatach oszmiańskim, lidzkimi i w upickim na Żmudzi. Potwierdzeni zostali jako rodowita szlachta przez heroldię wileńską w grudniu 1837 (CPAHL, f.391, z.7,nr 4098,3816; f.391, z.4,nr 3371)

 

 

Strona główna